Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/109

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

МІКІТА

(адыходзіць ад сваіх гасьцей, да Ганулі, на бок)

Меджду протчым, мамаша, выехалі з гэтым сваяцтвам, як з козамі на торг! Перад маімі гасьцямі ўсю мне рэпутацыю папсавалі. Хаця ня ўздумайце яшчэ за стол іх садзіць.

(Чуваць з двух бакоў званок. ГАНУЛЯ меціцца ісьці адчыняць, але заклапочана тым, у якія дзьверы ўперад пайсьці).

НАСТА

(падбегшы да Ганулі)

Вы, мадам, ідзеце адчыняць тыя дзьверы, а я адчыню гэныя. (Выходзяць)

МІКІТА

Каго там яшчэ нялёгкае нясе?!

(Уваходзяць адначасова з абаіх дзьвярэй УСХОДНІ ВУЧОНЫ і ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ, разглядаючыся: УСХОДНІ — праз падзорную палявую трубу, ЗАХОДНІ — праз бінокль, не заўважыўшы спачатку адзін аднаго).

ЗЬЯВА XІІ

ТЫЯ-Ж — УСХОДНІ ВУЧОНЫ — ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

МІКІТА

(да гасьцей, як увайшлі вучоныя)

Гэта адны з маіх добрых знаёмых, меджду протчым, паны вучоныя. Сустрэў іх надовечы на Губарнатарскай вуліцы, дзе шукалі праўдзівых тыпаў беларускіх. Я сказаў, што адзін такі тып кватаруе ў мяне, — вось, відаць, і прышлі паглядзець. Паміж іншым, адзін з іх Усходні вучоны, а другі — Заходні.

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

(стукнуўшыся з Заходнім)

Чорт подзеры!

ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

Пся крэв!

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

Ізьвініце, судар!

ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

Пшэпрашам пана!