Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/110

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

І вы зьдзесь?

ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

І пан ту?

(Абодва кланяюцца адзін аднаму і прысутным).

МІКІТА

(вітаючыся з вучоным)

Добра трапілі, меджду протчым, паны вучоныя. Вось той хэ-хэ-хэ! беларус, аб якім я вам казаў. (Да ЯНКІ). Пане настаўнік, гэта — паны вучоныя, якія вельмі цікавяцца вашым, хэ-хэ-хэ! беларускім пытаньнем.

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

Так вы это і есьць настояшчый белорус?

ЯНКА

Але, пане вучоны! дый не адзін. (Паказваючы на АЛЕНКУ, ГАРОШКУ, ГАНУЛЮ). Во яшчэ адзін беларус і дзьве беларускі.

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

(паказваючы на іншых)

А це тожа белорусы?

ЯНКА

А так, так! Вы згадалі: яны самдзеле тожа-беларусы, з пароды рэнэгатаў і дэгэнэратаў.

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

Паньске імен і назьвіско?

ЯНКА

Янка Здольнік, пане вучоны.

ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

(запісваючы ў нататкі, голасна)

Януш Здольніцкі. Незаводне тып Всходнё-Крэсовэго поляка з немалон дозон крві познаньско-гуральскей. Людносьць абэцне розкшэвя сень на две галэньзі родовэ: племен бялорусінув і племен тэж-бялорусінув з походзэня рэнэгатув і дэгэнэратув. Мова ойчыста — огульно-польска, незвычайне удосконалёна, ено з велькон домешкон незрозумялых слув.