|
Ці любіш дом? свой родны дом,
Што ў ночку — летавай парой —
Шаптаньнем ліп варожыць сном,
Сьлязу салодзіць цішынёй.
Ці любіш дом? сваю страху?
Што многа лет гняце ў маху
Крывых варот нізкі парог,
Што ласкай сьцелецца да ног.
Ці любіш дом? аджыўчы пах
Пракосных зёл, насьпелых ніў
І ружы цьвет, што ў кальчуках
Сваю прыгожасьць засяліў.
Ці любіш дом? свой родны дом;
Што гул жывых сасон вярхоў,
І духаў стогн, і віхраў хор
Пералівае ў тваю кроў.
Ці любіш дом? свой родны дом,
Што ў часе бур, плакучых хмар,
Калі ў душу ударыць гром,
Нясе прытульны думкам чар.
Раз любіш ты, і ўсё душой
Пад гэтай хочаш жыць страхой, —
Кут бацькаў сэрцам сьцеражы,
І сэрца ў ім на век злажы.
| 
