Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 2.pdf/271

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

ПАЛЯЎНІЧЫ І ПАРА ГАЛУБКОУ

Легэнда з індыйскай ютагі Магабгарата[1]

Пасьвячаю прэфэсару Б. Эпімах-Шыпіле.

Ў Магабгараце, кнізе Інд,
Якой лет тысячы тры лічым,
Такая повесьць там стаіць
Аб галубкох і паляўнічым.

I

Быў чалавек, якога ўсім
Было заняцьцем — паляваньне;
У лесе, ў полі дзень і ноч,
Як быццам ляжа там і ўстане.
За птушкай птушку ловіць ён
Са хцівасьцяй благой у змове, —
На рынак цягне прадаваць, —
Прадасьць і зноў ідзе і лове.
Пануе ў пушчы, бы ў якім
Сваім за хатай агародзе,
Ў сям‘і крылатай пуд і страх
Сілом і клеткаю наводзе.
Паміж бацькоў, паміж дзяцей
Птушыных сее ён разлуку,
Ні ласкі к ім, ні жалю к ім
Ня меў, ня знаўся з іхняй мукай.
З сумленьнем дружбы не вядзе —
Да крыўд і мук яму зло сватам;
Закон багоў яму ні ў што;
З душы і сэрца вечным катам.

  1. Кнігі Магабгараты — гэта адна з найстарэйшых і найвялікшых поэм сьвету. Створаны яны індыянамі болей трох тысяч год таму назад і зьмяшчаюць у сабе каля 220,000 радкоў. У Магабгараце, апрача навучальных і духоўна-моральных філёзофскіх твораў, шмат ёсьць і прыгожых поэтычных вобразаў. З іх найпрыгажэйшы „Наль і Дамаянці“ — вельмі добра перакладзены на польскую мову А. Лянге. Легэнда-ж аб паляўнічым і галубкох ня ёсьць даслоўны пераклад з індыйскае мовы; я ўзяў толькі аснову гэтай аповесьці і болей-меней захаваў форму санскрыцкага вершу — „шлёкі“, якой усе кнігі Магабгараты напісаны. Я. К.