Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 2.pdf/188

НА СЕНАЖАЦІ

Чуць на небе зара
Занімаецца,
Ў курнай хаце мужык
Падымаецца,

Цягне сьвітку з пала
Прапацелую,
Цягне лапці з калка
Скарчанелыя.

І касу ён бярэ
Адкляпаную,
І жарсьцьвянку нясе
Дзераўляную.

Так на луг ён ідзе
Свой някошаны,
З песьняй топіць касу
Ў траве зрошанай.

Яго сілу ў касьбе
Відаць моцную,
Дый у песьні сьлязу
Чуць гаротнага…

---