Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 2.pdf/174

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Але хоць колькі жыць тут буду,
Як будзе век тут мой вялік,
Ніколі, браткі, не забуду.
Што чалавек я, хоць мужык.

І кожны, хто мяне спытае,
Пачуе толькі адзін крык:
Што хоць мной кожны пагарджае,
Я буду жыць! бо я мужык!

|}