АДЦЬВІТАНЬНЕ
Не шасьцяць каласы, Звон ня валіцца з касы, Не кладуцца ў стог пласты, Толькі сыплюцца лісты На яловыя кусты, На сухія верасы.
Ня іскрыцца небазор, Ня цьвіце трава-чабор, Ня цыгліць птушыны стан. Толькі поўзае туман, Вецер б‘е ў нямы курган, — Шапаціць імглісты бор.
Змога вольная снуе, Вочы ўставіўшы свае, То галубне, то пужне. Сэрца б‘ецца у паўсьне, Думка сэрцу аб вясьне Здрадны голас падае.
