Гэта старонка не была вычытаная
Толькі ў хатцы маей
Зімой сьвішча віхор,
Хлябок вынасе зьмей,
Дроў ня дасьць панскі бор.
Толькі, як памру я,
Прападаю, як мыш, —
Няма хоць-бы гнільля
На труну і на крыж…
Толькі, як памру я,
Ня ўмірае бяда, —
Хоць з магілкі маей
Насып змые вада.
|}
