|
Іграюць сурмы баявыя,
Віхор разносе іхні звон, —
І песьні дзіўныя такія
Ад іх лятуць да ўсіх старон.
Аб славе цуднай граюць сурмы,
Аб шчасьці люду усяго;
Завуць змагаць няволі штурмы,
Завуць… ой, многа да чаго!..
Дый дарма звоняць сурмы гулка!
Народ абманены прыціх, —
Той сьпіць, той ходзе бяз прытулка,
А жаль і роспач ува ўсіх.
Мучыцель толькі рад, снуецца,
Як шакал дзікі па трупох, —
З ахвяр сваіх ваўком сьмяецца,
З ахвяр, што мруць у ланцугох.
І відзець страшна ў путах сілу,
Людзкі ўвесь з жалю енк і плач,
Аж хоць кладзіся у магілу
сьвету гэтага ня бач.
І ходзіш так, як пагарэлы,
І хочаш людзям скаргі слаць,
Азвацца крыкам на сьвет цэлы:
Дзе праўды, волі дзе шукаць?!
А сурмы граюць баявыя,
Віхор разносе іхні звон, —
І песьні дзіўныя такія
Ад іх лятуць да ўсіх старон.
|
