|
Хоць ты сэрца лопні, трэсьні,
Хоць ты выгані пан з хаты, —
Буду пець я свае песьні
Ці-то ў будні, ці то ў сьвяты!
Думкі, оды пець я буду,
Каб усякі весяліўся,
Каб для гэтага тут люду
Сьвет інакшы адчыніўся!
Каб на полі, ці на лузе,
Ці працуючы ля дому,
Ці у лесе, ці пры плузе
Пеў ён песьні пасваёму!
Каб ніколі ня чураўся
Сваёй родненькае мовы,
У якой узгадаваўся,
Хоць забыўся дзеля новай.
Дык пець буду табе, людзе,
Каб працёр свае ты вочы! —
А шмат лепей табе будзе,
Як адрозьніш дзень ад ночы.
Бо ты-ж надта цёмны, браце,
Як тытун у табакерцы, —
Хоць ня воўк — жывеш у хаце,
Хоць ты маеш душу, сэрца.
О, я знаю: сэрца маеш,
Бо па сьвінцы нават плачаш, —
А што мовай пагарджаеш,
Дык ты гэтага ня бачыш.
Гэй, прасьніся, беларусе!
Усе людцы паўставалі.
Гэй, прасьніся, беларусе!
Усе праўдачку пазналі.
|
