Гэта старонка не была вычытаная
Стромкі лес, белагаловы,
Пахмурнеў, яго сурова
Скуў уздыблены мароз.
Зацярушыў снег паляны,
Елкі, глянеш, як курганы,
А курган — нібы шацёр.
Стынуць лозы, стынуць вербы,
Выйсці з лыжамі цяпер-бы
Ў замурованы прастор!
— А найлепш у лесе летам,
Колькі ягад і грыбоў, —
Грышка кінуў зрок на Нэтту,
З Нэттай гутарку завёў…
5
А прыехалі, надзіва
Хутка дзень вірлівы бег.
Колькі гутарак шчаслівых,
Колькі матчыных уцех.
Нават повар у сталовай
Для гасцей, для дарагіх,
З захапленнем падрыхтоўваў
Гусі, каву, пірагі.
