Гэта старонка не была вычытаная
._%D0%9C%D0%B0%D0%BB%D1%8E%D0%BD%D0%B0%D0%BA_37.png)
Серабрыстай пуцявінай
Мчыцца грузны аўтабус.
Пераможан чорны мінус,
Кожны вёз здабыты плюс!
Гул матора, посвіст ветра,
Трэск марожаных галін.
Сорак восем кілометраў —
Сто чатырнаццаць хвілін.
Да бацькоў, на пагранічча
Насцеж ім адкрыты шлях.
Колькі сілы навальнічай,
Колькі радасці ў грудзях!
З імі ў госці Грышка едзе.
У машыне ён не ўседзіць:
Шустрай птушкай вочы скачуць,
Шмат знаёмага ён бачыць,
Гадаваўся-ж тут і рос.
