Гэта старонка не была вычытаная
— Як-жа так, дзе ты ляжаў,
Там якраз ідзе мяжа.
Бачы ш, вунь, сядзібу тую?
Там яшчэ жывуць буржуі!
Хутка вышлі на паляну,
Грышка, стомлены зусім,
Зноў у бок граніцы глянуў,
Як на злосць, і муць туману
Слепіць вочы, быццам дым.
2
— Што тут вышла, што такое? —
Думаў Грышка з неспакоем;
— Што начальніку скажу,
Як папаў я на мяжу?
Доўга думаў і рашыў:
— Справа ў тым, што я зблудзіў,
І нічога мне не будзе,
Мала хто бывае блудзіць?
Больш за ўсё ў яго трывога —
Да бацькоў адвесці могуць.
Бацька — ведама, кулак —
Добра дасца Грышку ў знак.
3
Начзаставы глянуў пільна,
Слухаць Грышку стаў прыхільна,
А расказваць Грышка можа —
Шчыра, горача, прыгожа.
