Гэта старонка не была вычытаная
Упіцца-б размахам,
Наўёмнай такой
барацьбой!
А вецер усюды, —
Скрозь громы і гуды —
На Лепель,
на Мозыр,
на Менск…
Па шпалак — ня людзі,
А цені іх блудзяць —
Так многа
нябачаных зьмен!
Шалёныя коні.
Трымайся, Алёна, —
У шторме гудзіць акіян.
Яно ‘шчэ настане —
жыцьцё і каханьне
Бяз дыму ўсялякіх заган!..
і будуць лагуны
Вялікай Комуны —
Як вынікі зьдзейсьненых мар…
Трымайся, Алёна,
Ў вялізным разгоне,
Калі ў навакольлі —
пажар!
… Замітусіліся тыдні і месяцы.
Трэба Алёне кідаць манастыр.
