|
Прохожій! Посидите у меня.
Я у себя. Вы въ гостяхъ.
(З надпісу на магільным памятніку
на сірацінскіх могілках на Антокалі).
За местам, ў лесе ціхім, сумным,
Таёмным нейкім і задумным
Ёсьць могілкі сірот, бадзякаў
І вольнадумцаў, і ваякаў
За волю розуму і думкі,
За сьмелыя свае лятункі.
Равом абведзеныя плыткім,
Паросшым зельлем нейкім брыдкім,
Яны аддзелены гарою,
Калючых дротаў чарадою
Ад могілкаў другіх „сьвяцейшых“
Тых нейкіх „лепшых“, багацейшых…
Тут сьпіць бядота і бунтарства,
А там мамоны валадарства.
Тут воля розуму і думкі,
А там — нябесныя лятункі.
Тут холад, голад і цярплівасьць.
Там — права, цнота, „справядлівасьць“.
Там гонар, слава, прывілеі,
А тут бунтарнікі плебеі.
Сварыліся ў жыцьці заўсёды,
Дык і няма па сьмерці згоды:
Суседзтва дротам аддзялілі,
Гарою, плотам засланілі.
Ляжыць тут той, хто быў ахвочы
Заглянуць праўдзе проста ў вочы,
|
