Гэта старонка не была вычытаная
А бачыш — сонейка вясьнянае прыгрэе,
Загляне соладка зіме у злосны твар.
Зіма як ня злуе, як з ветрам ня дурэе,
А ўсёткі пойдзе проч—вясна ўжо гаспадар.
І нас замаразіць зіма ужо ня зможа,
Ня будзе ўсьцяж яна віхуры паднімаць,
Загляне сонца нам і праўда пераможа,
І будзем вольна мы Крывіцкі сьцяг трымаць.
|}
