Гэта старонка не была вычытаная
Замоўк гучлівы сьпеў матора.
Здаецца, рэчкі, поле, хаты,
Увесь абшар — нізіны, горы, —
Плыве ўсё ўвысь, адкуль мы едзем…
Нясуся!
Нясуся!
Нясуся!
— Лётчык! Нагледзім,
Каб там апусьціцца,
Скуль быў узьлёт.
Мы пачалі кружыцца
Над Беларусьсю
Вольнай і Злучанай.
Вяшчун-самалёт,
Ахварбованы
Вечарам рыжым,
Сьпявае гучна,
Лятае чаруючай птушкай…
Ніжай!
Ніжай!
Ніжай!..
