Старонка:Чорнакудрая радасьць (1925).pdf/29

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Радасьць сэрца расплёскаць у сум,

Васількі дум ў граніт заплясьці
І граніт —
ў васількі
родных дум…


Твае словы ў сэрцы ня згінуць

— Комсамольцу пазбыцца жуды…

Ах, ты-ж, Нінка,

лясьністая Нінка, —
„Апанент“ комсамольскай журбы.

Сэрца ласкай вішнёваю плёскае,
Каласіцца жытнёвай журбой, —
Ах, з табой і сівыя уцёсы
Зажартуюць сваёй сівізной.
Беларусь!
Я табе ня здрадзіў
Ды і песьні сваёй не зманіў, —

Не зважай, што на палкім Каўказе

Я яе, як цябе, палюбіў…


Залучынілася песьняй кроў, —
Мне і тут без Беларусі цесна!
Беларусь!
Табе пішу я
проста,
З прывітаньнем —

пасылаю песьні!

Беларусь! Цябе пяю малітвай,
Палкаю малітвай Шамільляна,
Дзікаю, як бег джыгітаў,