Старонка:Хрэст на свабоду (1906).pdf/15

Зноў падходзяць для нас бура;
Зноў маланки бегуць радам.
Зноў шалее ўся натура;
Зноў засыпле свежим градам!

|}

Ласы.

Вот каб я быў сициласт, дык яце стрельбу меў,
Тоб я так греў:
Стамавых, стражникой, вемекнх ий другіх сабак!
А то штож — тольки кулак!
Прыходзяць сицилисты, пасульки прыносяць,
Бунтавацца просяцью
А каб жеж дали, хаця пораху жменку, писталет, дубельтаўку,
Аддаў бы япошню залатоўку
За кули и шрот,
Бо так гэты род надаеў! так уеўся ў восьци
Такой нагнаў злосьци!
Што ани ратунку!
Станавы пан, земски яще больши,
А хто гад найгорши —
Дык стражник з Заполя!
А каб яго не доля!
Былоб каму губиць свет!
А каб яго прапаў след!
Гэтаж сьвине пасвиў два роки
У нашого Петра Сароки,
З пастуха пашоў да земскаго хурманом,
Пан — стражник шишка.
А цяпер царски ваконом
А каб табе спухла кишка!
Каб табе вулезли вочи,