Выстрал пусциць на жарт
У аблокаў алтар.
А народ и пяе
Над, штандарам идзе
На варота пара
Крэпку руку пасе.
Нясе доўг у грудзях
На тыранаў цара
И приказ у вачах:
„Цару згинуць пара!“
|}
|
Зегарак бьець, лецяць минюты,
Дзевяцьсот пяты кончу год.
Хадзу па хаци як атруты,
У жилах чую зимны лёд
З кутоў гледзяць мерцоў шкилеты,
На костки плющиць цёпла кроў
Ах страшны, страшны быў год гэты
Ище страшнейши будзе зноў,
Праз вокна бачу поуна поле:
Старых малых. АХ чую крык!
Салдат людзей там рэже, коле.
Казак дзяцей падняў на пики,
Ляциць, як вихар матка у болю
Хватае труп малога сына,
А тут і ёй як-раз па долю
Трапляе гострая праца.
Бабулю сиву топчуць кони.
Хлапец ляжиць, без ног и рук.
Ах льецца кроў праз цэли гони!
|
