Гэта старонка не была вычытаная
Прак лынае сябе,
На сябе непохож.
І забиў, я пралиў
Пралетарцкую кроў,
Я душу зарубиў,
Заплациць я гатоў,
Капитан ашалеў
И атруты узяў,
А народ аасилеў,
Штандар у гору падняў.
И нясе и пяе
Н мыльбцы вядзе
На ворота пара
Крэпку руку нясе.
Не прапаў най Винцуль:
Ен жыве серэд нас.
Навернўся патруль,
Прылучиўся у час
И салдат не таки,
Як тагды к нам стрэляў
Капитан неживы,
Тоб яго не пазнаў.
Неслухняны салдат
Ахвицеру гиркне;
„Я народу сын, брат“
У деманстраци идзе.
На прыказ падаць залп
У чирвоны штандар.
