Старонка:Хрэстаматыя новай беларускай літэратуры (1927). Выпуск II.pdf/76

Гэта старонка была вычытаная

З ранейшых вершаў.

Беларусам.

Устаньце, хлопцы, ўстаньце, браткі,
Ўстань ты, наша старана!
Ўжо глядзіць к нам на палаткі
Жыцьця новага вясна.

Ці-ж^[1] мы, хлопцы, рук ня маем?
Ці-ж нам сілы Бог ня даў?
Ці над родным нашым краем
Луч^[2] свабоды ня блішчаў?

Выйдзем разам да работы!
Дружна станем, як сьцяна, —
І прачнецца ад дрымоты
З намі наша старана

На новы год. (1907)

З новым годам, шчасьцем новым!
Дай-жа, Божа, гэты год
Каб успомніў шчырым словам
Працавіты ўвесь народ!

Каб больш сьлёзы ня ліліся,
Каб ня падаў чалавек,
Каб астрогі запярліся
Ад людзей на вечны век.

Каб казалі, што хацелі,
Каб ня гнулісь, як цяпер,
Каб са страхам не глядзелі
На вураднікаў каўнер.

Каб пабольшала нам поле,
Каб разросься вузкі луг,
Каб сьпявалі^[3] песьні волі
Дзяржучы жалезны плуг.

Дай Бог шчасьця вам і долю,
Ўсім, хто сьлёзы праліваў,
Хто у бедным, родным полі
Зерня праўды засяваў!