«А як ішоў між іх з сьвятлом,
«Яны пачулі, ах, пачулі:
«Сьляпым замораныя сном,
«Худыя рукі ўвысь цягнулі.
«За мною ўсьцяж, і тут, і там
«Іх вусны бледныя шапталі:
«Аддайце сонца наша нам!
«На што схавалі — расхваталі?»
VII.
Другі за першым князю сказ
І княжне скажа міласьцівай:
«Я абышоў іх тройчы раз,
«І відзеў, што яны ўсе жывы.
«А топчуць толькі ўсё той сьлед,
«Валочуць ёрмы за сабою;
«Ці ўбачуць корч, ці ўбачуць цьвет,
«Аднэю жаляцца сьлязою.
«А як чапнуў стралой аб лук,
«Яны скрануліся ў прасоньні,
«І столькі, столькі крэпкіх рук
«К маей паціснулася броні.
«За мною ўсьцяж, і тут, і там
«Іх вусны бледныя шапталі
«Аддайце славу нашу нам!
«На што схавалі — расхваталі?»
VIII.
І трэці князю гэткі сказ
І княжне скажа міласьцівай:
«Я абышоў іх тройчы раз,
«І відзеў, што яны ўсе жывы.
«А толькі торг усё ідзе
«Над іх душою патаптанай;
«Яны, як цені, ў грамадзе
«Маўчаць і йдуць на пір[1] паганы.
«А як я ўдарыў па струне,
«Замятусіліся, як пчолы,
«І на гарэ, і нізіне
«Мне падавалі голас кволы.
«За мною ўсьцяж, і тут, і там
«Іх вусны бледныя шапталі:
«Аддайце песьню нашу нам!
«На што схавалі — расхваталі?»
IX.
Сказаўшы так, маўчаць ганцы,
Маўчыць і князь крыху часіны,
- ↑ Русіц. — баль.
