сё́ды бывае…
ПАЎЛЮК /мо́ўчкі сядзі́ць/.
ПІЛІП /Дані́лцы/. Падбяжы́ хутчэ́й па вура́дніка — ён на вё́сцы. Бог яго́ нам пасла́ў сяго́ньня…
УЛЬЛЯНА. Бяжы́ жы́ва!.. Гэ́тую шэ́льму у вастро́г… /Падыйма́ецца го́ман і ґвалт/.
АЎДОЦЬЦЯ. Ой, до́ля-ж на́ша, до́ля!.. Вось!.. сасва́тала табе́ до́ля!.. /Усе́ выбега́юць/.
ПРОНКА /ско́рчыўшыся, угледа́ецца у адзін пункт/.
ПАЎЛЮК /паба́чыў яе і, крыху́ пачэка́ўшы, клі́чэ/. Пронка!
З’ЯВА 10-ая.
ПРОНКА – ПАЎЛЮК.
ПРОНКА /падае́цца ўпе́рад і затры́мваецца/.
ПАЎЛЮК. Про́нка, гэ́та пра́ўда?.. Про́нка! ты ніко́лі не лга́ла, скажы́ і цяпе́рака справедліва, ці гэта пра́ўда?..
ПРОНКА /пачэка́ўшы, глуха/. Пра́ўда.
ПАЎЛЮК /ця́жка уздыхнуўшы, па́дае на паду́шку/ А?..
ПАЎЛЮК – ПРОНКА – ПІЛІП – АЎДОЦЬЦЯ – УЛЬЛЯНА – ВУРАДНІК – ДАНІЛКА.
/Праз мо́мэнт ухо́дзяць усе́: сперша́ Пілі́п, за
