дзіні баліць. Шмат бяды, мусіць, спазнала!.. Ўраз агонь будзе і ўсё будзе… Трэсак німа… каб іх!.. у сенцах пакінуў!.. пачэкай крыху! /Хочэ бегчы/.
ПРОНКА /ускаківае/. Ой! Ня йдзі туды, ня йдзі.
ПАЎЛЮК /са страхам/. Чаму?
ПРОНКА /трасучыся і ламаючы рукі/. Ой! што я зраблю? што з гэтаго будзе?.. Калі у пацемках пойдзеш, то наступіш і задушыш, а калі са сьветлом, то пабачыш і ўраз-жэ мяне прагоніш! Што мне нешчаслівай рабіць?.. Што з гэтаго будзе?.. Божэнька! Прачыстая Дзева! Ратуйце мяне, бедную!..
ПАЎЛЮК. С чаго што будзе?.. на каго я тамака наступлю?.. Хто тамака ёсьць у сенцах?..
ПРОНКА /перамогшы сябе/. Дзіце.
ПАЎЛЮК /астаўпянеў, пасьля, як аўтомат, падыходзіць да стала, бярэ лямпу і ідзе у сенцы/.
ПРОНКА /сачыць непрытомным паглёдам за ім і за кожнымі яго рухамі/.
ПАЎЛЮК /праз момэнт вертаецца; ня гледзячы на яе, кладзе на лаўку нешта заверненае і кажэ, крыху памаўчаўшы/.
З’ЯВА 5-ая.
ПРОНКА – ПАЎЛЮК.
ПАЎЛЮК. Чаму-ж ты адразу ў хату ня ўнесла?..
