да яе/.
АЛЯКСЕЙ. Ну, аставайцеся с Богам, Паўлюк: нам трэба йшчэ зайсьціся да сталяра, пасьля на паром. Апаведаньня паслухаемо другім разам. /Апошніе словы кажэ нагінаючыся да Пронкі/.
ПРОНКА /рагоча/. Ха-ха-ха! /Усе выходзяць, а Аляксей на астатку; Пронка ўскаківае і бяжыць за ім/.
З’ЯВА 7-ая.
ПАЎЛЮК – ПРОНКА.
ПАЎЛЮК /хапае Пронку за плячо, затрымлівае, піхае на сярэдзіну хаты і зачыняе дзьверы; посьле бярэ яе за рукі і цісьне іх так моцна, што Пронка крыкнула/. Прысягала жыць па Божаму, а дурства ў галаве.
ПРОНКА /вырываючы рукі/. А!..
ПАЎЛЮК. Прысягала?
ПРОНКА /са злосьцю/. Ну, дык што?..
ПАЎЛЮК. Атказывай хутчэй! Хутчэй атказывай! Прысягала?..
ПРОНКА /гледзячы на яго, памалу меняе выражэньне твару/. Эй, Паўлюк! Як табе прыгожа з гэтым гневам! Падабаешся ты мне!.. памаладзеў. /Кідаецца яму на шыю/. Міленькі!.. мой брыляньцік!
