Гэта старонка не была вычытаная
З’ЯВА 6-ая.
Тые самые і ПАРАСКА.
ПАРАСКА /ідучы каля вакна сьпевае/.
|
Ой, у лузі, у дарозі Расцьвела каліна, Спарадзіла бедна ўдава Салдацкаго сына… Спарадзіла яна яго У цёмнаі ночы, Дала яму бела лічка Ды чорные вочы.
|
АЎДОЦЬЦЯ /да Параскі/. Пекна пяе!..
ПАРАСКА. Хай будзе пахвалёны!
УСЕ. На векі вечные!..
ПАРАСКА. Хусткі ёсьцека.
ПАЎЛЮК. Чаму-ж не маюць быць?.. /Аддае пачку — яна разгледае/.
ПРОНКА /Аляксею, гледзячы яму ў вочы/. Якіе пекные вочы. І як умеюць глядзець…
АЛЯКСЕЙ /засаромяўшыся, адвертаецца і устае, а яна сядзіць, нагнуўшыся у яго сторону і залецаецца да яго/.
ПАЎЛЮК /пабачыўшы гэта, хмурыцца і падходзіць
