мудрасьць „политграмоты“, клясавая прыналежнасьць каторых дае паруку, што будуць сумленна выпаўняць свае абавязкі. Гэтыя „ўзгадаваўцы“ глядзяць перад усім за тым, каб іхнія гадунцы былі палітычна лёяльныя, і адначасна выпаўняюць ролю шпігоў у адносінах да сваіх таварышоў.
„Сценгазэта“ займаецца даносамі на пісьме (ананімна). Яе пішуць рукой і налепліваюць пэрыадычна на сьценах. Пішуць тутака аб вастрожным жыцьці, кляймяць нядбалых у працы і нарушаючых вастрожныя правілы, заахвочываюць да „ударніцтва“ (працы вышэй нормы), падаюць прозьвішчы тых, хто наагул нечым правініўся. Гэтая форма данасіцельства дае шырокае поле да асабістых разрахункаў паміж вязьнямі.
„Красные уголки“ — гэта як-быццам каплічкі бальшавіцкія. Для іх вызначаюць найлепшыя памяшчэньні ў вастрозе. У куце пастаўлены гіпсавы бюст Леніна на прыбраным чырванью фоне, а калі няма бюсту, дык вешаюць партрэт Леніна. На сьценах — надпісы: „лозунгі“ (клічы). Пасярэдзіне стаіць стол, прыкрыты чырвоным рызманом, а на ім параскіданы савецкія часопісы, якія выпісваюцца прымусова на кошт вязьняў.
Тэатр.
Мае нарысы былі-б тэндэнцыйнымі, калі-б я ня ўспомніў аб даступных салавецкім вязьням культурных забавах. У першы чарод мушу сказаць аб тэатры.
