квой пастроілі нас разам з іншымі ротамі чатырохкутнікам.
Па радох пралятаюць шэпты-дагадкі. Дзеля чаго нас у гэту зімовую ночку, гэтак рана — перад сьвітаньнем, пагналі на падворак і пастроілі на сьнягу?
Амністыя!..
Камусьці прыйшла думка, што радыё падало вестку аб шырокай амністыі. Дык сабралі нас тутака, каб прачытаць маніфэст аб амністыі...
Новы кодэкс?
Нехта іншы казаў, што ў Маскве зацьверджаны новы карны кодэкс, паводле якога найвышэйшай карай мае быць пяць гадоў вастрогу. Дык тых, што прасядзелі болей, будуць звальняць...
Ня дзіва, што сэрцы ў нас пачалі крэпка біцца, калі з боку галоўных варот паказаліся пастаці ў даўгіх шынелях... Зара ўсё будзе ведама!
— „Здравствуйте, рабочия роты!“
— „Здра!“ — вырваўся з некалькіх тысячаў грудзей адказ на прывітаньне даўгіх шынеляў.
Пачынаецца чытаньне прыказу. Даўгая літанія імёнаў... Хіба ўжо канец?.. Не! Яшчэ і яшчэ... Чытаючы перавачвае страніцы... Яшчэ далёка да канца... Ізноў і ізноў прозьвішчы... Калі-ж гэта скончыцца?
„Калегія ОГПУ прыгаворам з такога то дня засудзіла:
„X-а за спробу ўцёкаў,
Y-а за спробу ўцёкаў і спробу абязброіць варту,
