места пашпарту кій нам наказываеш?! Добрая, відаць, с цябе птушка!..
АДЗІН С ХЛАПЦОЎ. Рысь! Пэўна Рысь! Трьмайце, людзі!
БОНДАР і ДВОЕ ХЛАПЦОЎ. Трьмаць крэпка! Во які дужы. /Змагаюцца. Падарожны бароніцца і вырываецца. Бондар адбірае ў яго кій і кідае далёка ў бок/.
НАСТА. /Праз-соньня. Голас яе сонны, глухі жаласна расходзіцца па хаці/.
”Брацейкі мяне забілі,
Нож у сэрцэ утапілі”…
АЛЯКСЕЙ. Вяровак! Гэй, бабы! вяроўкі давайце!
ПАДАРОЖНЫ. /С-паміж абступіўшых яго людзей/. Пусьціце мяне на міласьць Божую! Пусьціце/ Я пайду ад гэтулъ, зараз пайду, на векі вечные пайду, нічога дрэннаго вам не зраблю! прападу з вачэй вашых, толькі пусьціце!
/Хлопцы сьмяюцца злосна. Алена з бакоўкі прыносіць пук вяровак і кідае Аляксею пад ногі/.
НАСТА. /Праз-соньня пяе сонма і жалосна/.
“Не грай, татачка, не грай…
Сэрцэйка майго не тузай…
Мяне брацейкі забілі”…
ПАДАР. /Катораму Аляксей і Бондар пачынаюць рукі вяроўкамі зьвязываць/. На гадзінку, толькі на гадзінку зайшоу я да вас… без благой думкі… сэрцэ прыцягнуло, сумны жаль загнаў… пусьціце зараз пайду… бяздольны
