Гэта старонка не была вычытаная
XI.
Ноччу, ах, ноччу
Хтосьці шапоча!
Голас прарочы…
„— Ганьба, о, ганьба над намі,
Сорам сябруе з сынамі.
Ныюць так раны.
Сьлёзным туманам
Засьцяцца вочы.
Ні праўды святое
Ні волі тое.
Чужынцы, напасьці,
Пакута падзелам.
Па беламу целу
Знаком ад нажа
Крывавіць мяжа.
І кажуць прапасьці…
Толькі — не,
Не пазбыць…
Ня міне
Чаму быць!..
