Гэта старонка не была вычытаная
Покуль хто-небудзь ахвочы
Ўсё к сабе не падграбе!
Спаць тады… Бо нос на квінце
Ў нешчасьлівых салапяк…
Ой, хлапцы! прашу, пакіньце,
Бо у картах дрэнны смак!
Пойдзем далей: ёсьць другая
Вёска — назвай Ляднікі,
Дзе сялянства наша йграе
Ў грашакі — не ў сярнікі.
Хай жанчына без апраткі,
Хай няўзораны загон,
І няплачаны падаткі —
Усёроўна, — сядзь, Сымон!
Дый картуй ў абедзьве рукі.
А скаціна у хляве
Хай раве з галоднай мукі,
Наравецца і зарве!
Бо табе-ж, Сымоне мілы,
Па гульні ахвота спаць,
Каб набрацца новай сілы,
Дай ізноў ісьці гуляць…
Ой, як брыдка, ляднікоўцы!
Пасаромейцеся хат,
Бо ўжо плача па вяроўцы
Ў картах вымуляны зад!..
З Ляднікоў у Навасады:
Тут ня горай, як і там…
І ніхто ня дасьць im рады —
Можа я хоць ў вершах дам.
