быў сышоў на нішто. Не ўдаваліся частыя спробы заснаваньня і іншых пісьменьніцкіх організацый, як "Пробліск" і „Літаратурная комуна". Першая з гэтых організацый нічым сябе не праявіла, а другая абмежавалася ўсяго выданьнем двух нумароў свайго часопісу „Росквіт"
На працягу паказанага пэрыоду дыфэрэнцыяцыі маладых пісьменьніцкіх сіл старэйшыя беларускія пісьменьнікі частка навейшых стаялі ў баку ад пералічаных аб'яднаньняў. Формальна яны не уваходзілі ні ў якую організацыю, а фактычна ядналіся вакол часопісу "Полымя". İх творчасьць, аднак, нясупынна разьвівалася, шчыльна падблізіўшыся да раволюцыйна-пролетарскіх настрояў. Час-ад-часу выданьнем зборнікаў сваіх твораў яны засьвядчалі гэта перад шырокімі коламі работніцка-сялянскіх гушчаў. "Безназоўнае" Янкі Купалы, "На прасторах жыцьця" Я. Коласа, "На зломе" Я. Нёманскага, поэмы М. Грамыкі ("Лясьнічанка", "Сямімільнымі крокамі" і інш.) па ідэолёгічнаму зьместу і па мастацкаму аформленьню зьяўляюцца асноўнымі першаякаснымі творамі ў беларускай сучаснай літаратуры. Дзякуючы гэтаму і цэламу раду іншых прычын, перад старэйшымі і часткаю маладзейшымі пісьменьнікамі паўстала пытаньне пра заснаваньне свайго асобнага аб'яднаньня. Апошняе і было заложана ў канцы 1927 г. пад назваю "Полымя". Аб'яднаньне "Полымя" паставіла сваім заданьнем, вясьці сваю творчасьць водлуг соцыялі-
