З кожнага радка, як бачым, павявае насычанасьцю шаўковае мяккасьці. Адчуваеш настрой, нібы абясьцяжанай постацю лунаеш ты ў крышталёвых хвалях зімовага паветра. І ў той-жа момант над табою „довлеет“ выразна ачулае блажэннае жыцьцё. У гэткіх-жа далікатных фарбах паказваецца поэтаю падобны вобраз у іншай композыцыі (верш „Сенажаці і полі асьнежаны“. Выбраныя вершы М. Чарота, выданьне „Маладняк“, Менск). Тут выгляд асьнежанага лесу, вуліц, вёскі; коўзаньне дзяцей на санках, гульня воўка каля вёскі, асалода любаваньня дзяцей зімнім хараством.
|
Дзеці пальцамі шыбы вузорамі |
Ні каліва суму, бо жыцьцё яго ня любіць. Рэволюцыя склала гэткія ўмовы, пры якіх чалавек стае гаспадаром жыцьця, яго валадаром. Чалавеку, як цару прыроды, павінны падначаліцца ўсе стыхіі, мора і паветра, поверх зямное кулі і яе нетры.
У гэткім стане ня могуць крануць людзкога сэрца мінорныя тоны сумаваньня. М. Чарот у нізку гэткага характару сваіх вершаў выяўляе перад намі зародкі організацыі, ячэйкі новых адчуваньняў свабоднага жыцьцястварэньня, яго віруючае разьвіцьцё.
