Такіх, як я, — нас шмат — мільёны:
Мы зможам ворага ў палацы...[1].
|}
Маладым сілам, яскравым надзеям балючы паўторныя перабоі і частыя перашкоды. Але наперакор налётам суму, М. Чарот станавіў абавязак перад краінаю і сьвядомасьць сілы ў мільёнах. Гэтага яму выстарчала, каб адбіць спакусу няверы і ня сыйсьці з роўнага шляху.
Вось мы і бачым, што хвілінныя сумненьні компэнсуюцца рашучымі заявамі песьняра ў неаслабнасьці яго сілы, яго веры, яго натхненьня да барацьбы. Бунтарскае пачуцьцё ўздымаецца ў ім з новаю энэргіяй, разганяе сум, і поэта засьвядчае:
|
Я шумлівы чарот, я мяцежны бунтар... |
І далей —
|
Мы засыпаны сьнежнымі іскрамі, |
