Ваяк чырвоны, ведай ты, —
Яшчэ ня кідай стрэльбу з рук![1]
|}
Гэты падвойны абавязак павінен прасачыць сьвядомасьць кожнага, хто даражыць здабытай свабодай. Пясьняр выразна падказвае на гэта. Але ён лічыць, што аснова абароны — у пільнай, стараннай працы над будаўніцтвам новага жыцьця. І М. Чарот раз-ад-разу зварачваецца з усё настойнейшымі воклічамі — працаваць! Ён заве да працы моладзь:
|
Ты, моладзь, сьмела і магутна, |
Нарэшце, пясьняр да працы кліча ўсіх, хто "чуе сілу Чырвонага Вольнага сьцягу". І вось, каб гучней пранëсься яго вокліч, ён зноў вяртаецца да звону, якім год таму назад абуджаў да паўстаньня. На гэты раз Чаротавы званы ўжо б'юць ня трывогу, а трызвоняць урачыстасьць, якою зьяўляецца і вольная праца.
