І ПЯЕ ЎЛАДАР…
Як на выспе, сіратой, Векавой расло журбой, Абяздоленым расло Адзінокае сяло, Век бяспраўнае.
Агнявой сваёй хадой Сонца новае ўзышло. Беднякоў сяла — было Сонца ў людзі павяло Сцежкай слаўнаю!
