Гэта старонка была вычытаная
V
Вечарам ясна-вясеньнім
люблю рассыпаць лятуценьні.
Хочацца ціха, пакорна
туліцца да ночанькі зорнай,
забыцца аб дзеннай завеі
хвілінкай маленькай аднэю.
Хочацца думкамі ўзьвіцца
над вольнаю ў сьвеце зямліцай!
Люблю прытуліць лятуценьні,
дый… цені, праклятыя цені
Беларусі спраўлялі хаўтуры
сваёю гвалтоўнай «культурай».
Беларусь не па сэрцу, скрыгочуць,
засланілі-бы, гады, ёй вочы.
О, цені, прыблудныя цені
носіць імглістая цемень.
