∗
∗ ∗ |
Шлюбны дзень… Навезьлі падарункаў
ў панскі двор — шырокія вазы.
Баль кіпіць… Зьвіняць кадрылем струны,
льлецца пот з замучаных музык.
Слугі панскія збанамі носяць піва,
дый віна за збанам новы збан…
П‘яны гоман носіцца жахліва
над аголенымі хатамі сялян.
Баль кіпіць… Багатае вясельле!
Шалее паншчына на розныя лады…
Пасьцель пуховую ў пакоі слугі сьцелюць, —
сабраўся йсьці з Галінай малады —
і раптам крык!.. Трывогай задрыжалі
госьці п‘яныя, запенілася кроў.
— Сьцяпан прышоў памсьціць панам за Галю.
Сьцяпан, а з ім грамада дзяцюкоў!
Крывёю сьвіснуў чэрап маладога,
і гаспадар ужо, канаючы, ляжыць.
Галіна скручана халоднаю трывогай:
каханьне й ненавісьць ня могуць разам жыць!
А тут і варта ўзбройна падасьпела;
мячы крывавыя ад сьветачаў блішчаць…
