Гэта старонка не была вычытаная
IV
Сустрэліся ў вечар авеяны
шалясьценьнем нязнаных пяшчот.
Ня прышоў-бы, падумала: дзе ён?
З сэрца вырваўся-б думак узьлёт.
Ну, дзяўчына і сэрца ў дзяўчыны,
а ў сэрцы — палаюць агні
залатога спатканьня хвіліны;
залатыя юнацкія адні.
Сустрэліся! Хто-ж яго знае
я ня мог да яе ня прыйсьці,
Можа й дрэнна, што гэтак кахаю,
як нікога ніколі ў жыцьці.
Больш ня будзе — хоць можа й павінна;
Эх, моладасьць, нібы стацьцё
цёмназорыя вочы дзяўчыны
і мне завязалі жыцьцё.
6/XII—26 г.
|}
