Гэта старонка не была вычытаная
II
Сустрэліся ў вечар авеяны
шалясьценьнем нязнаных пяшчот.
Неба цёмнае зоркамі ўсеена
значыць пройдзе вясёласьцю год.
Так, здаецца, у нас варажылі
ў новагоднюю ночку калісь;
І ўзьвіваліся радасьці крыльля
ў задумённую зоркую высь.
А ўсё роўна, ці зоркі мігаюць,
ці сьлязьлівыя хмары ляглі.
З нас ніхто і ня знаў і ня знае,
як жыцьцё варажбой атуліць.
Дый ці ростань стаіць перад намі,
каб аддацца ліхой варажбе?
Нашы дні — не маўклівы камень,
а шчасьлівы юнацкі разьбег!
