Старонка:Угрунь (1927).pdf/63

ШАЛЯСЬЦЕНЬНЕ НЯЗНАНЫХ ПЯШЧОТ…

Бэці

I

Сустрэліся ў вечар авеяны
Шалясьценьне нязнаных пяшчот.
Штосьці сэрца маё паланее,
Нібы ўзбурана крыкам няўзгод.

Я ня знаю, аднойчы казалі,
што каханьне ўсё роўна як дым, —
узьвіецца пярсьцёнкамі ў далях
ну і зараз-жа гінуць сьляды.

Я ня знаю, а мне вось даволі,
а што блізіцца, што да таго?
Буду сэрцам гульліва сваволіць
пакуль не астыне агонь.

Больш ня будзе, чым быць павінна;
Эх, моладасьць, нібы стацьцё
цёмназорыя вочы дзяўчыны
і мне завязалі жыцьцё.