Гэта старонка была вычытаная
радасьцю ўсеяць дзянёчкі свае?
Няўжо праглыне іх карчмы багавіньне
дый сум замагільны на век абвіе?..
Пайду я прасторам
лясной Беларусі,
пайду на шляхох беларускіх далін.
Горад, мой родны, я не зракуся
гучных мэлёдый сталёвых машын.
Толькі прайду я
далінай вазёраў,
там — пакарчуем палын-траву.
Зноў я вярнуся, вярнуся ў свой горад
і пакланюся яго хараству…
Полацак, 1926 г
|}
