Гэта старонка не была вычытаная
17
І гады мінулі, ой, гады цяжкія,
дый прышлі дзянёчкі, толькі ўжо другія —
І дзянёчкі сьцелюцца новай пуцявінай,
дый гукае моладасьць родная краіна.
І зьбірала-звала гулам віратлівым
дый мяне пазвала, знача я шчасьлівы!
І забудзем гора, што было заўчора,
дый збудуем горад, пролетарскі горад.
І зазвоняць фабрыкі, і ўзрасьце над краем,
дый крылатай гардасьцю доля залатая.
І гады мінулі — не вярнуць ніколі!
Стаў я ўжо інакшым, стаў я комсамолец…
