Сакратар. Не магу ў такім сельсавеце працаваць, — кіну. Душымся тут у адным гэтым пакоі.
Абраша. А мо‘ хто проста ўзяў гэтую паперку ды пакурвае ў ёй самасейку.
Сакратар. А яшчэ, як на ліха, гэта была тоненькая паперачка.
Абраша. Так яно і ёсьць. Ну, пакідаю табе афішкі і пайду. Здаецца, што будзе на-зэкс. (Раскручвае. Выразна відаць словы: „у быўш. магаз. адбудзіцца шпіктакаль“). Ну, як табе падабаецца?
Сакратар. А хто гэта маляваў?
Абраша. Гэтую якраз я.
Сакратар. Пакажы другую.
Абраша (раскруціў). А гэтую Цімох. (Тут напісана „Сьпяктак“).
Сакратар. Намалёвана нішто сабе, але-ж няграматна.
Абраша. Я ўжо ведаю, што тут крышку ёсьць памылкі, але-ж няма калі перапраўляць.
Сакратар. Няхай-бы-ж вы паказалі настаўніку.
Абраша. Ён учора да гадзіны ночы рабіў рэпэтыцыю.
Уваходзіць старшыня і міліцыянэр.
Старшыня (да міліцыянэра). Добра, што ты заехаў, — ня трэ‘ будзе мне ехаць у раён. (Міліцыянэр вітаецца з сакратаром. Абраша
