Гэта старонка не была вычытаная
поэта
грузна
ў грудзі
б‘e.
Поэты
чулі
ў гэтым
гуле —
разьлівам
вуліца пяе.
Кіно.
Тэатр.
Ізвозчык.
Простытутка.
Гарадзкога шуму
неўгамонны чад.
Віно
азарт
палошчыць.
І тут, як тут-ка,
піўная:
„Летні сад“ —
у „Летнім садзе“
шклянкамі гручэлі,
Як-бы спраста,
браткі, ня наш
народ.
