Марына
Ня думаю, але… я веру і ня веру…
Людовік
Разьбіць жыцьцё? Па твойму што — разьбіць вякі?
Марына, не чакаў… Мы будзем жыць шчасьліва!
Ты глянь кругом — гэта-ж усё тваё!
Марына
Заўсёды, дзень у дзень будзе бурлівым,
а знача, так і праз усё жыцьцё…
Людовік
Цяпер я зразумеў… Марына, у дзень шлюбу
прымушу я сваіх прысягу табе даць.
Ты думаеш, што я дрыжу, баюся згубы,
Марына, я гатоў хоць сёньня ваяваць!
Салдаты — слугі мне, і толькі адно слова —
сьмерць лютую глынуць бунтаўшчыкі!
І гэты будзе дзень, рашучы дзень, суровы,
ня будуць больш парогі біць
і енчыць мужыкі…
Марына, бачу я — ты не даеш мне веры?
Вось зараз ніцма ляжа вёска пад табой.
Даволі ўжо цярпеў, даволі ўжо, праз меру,
адна хвіліна і, толькі я з табой.
Марына
Чакай… Хадзем адсюль зусім мы,
туды, дзе возера палошча берагі.
