Гэта старонка не была вычытаная
Песьні, як вочы,
запалам гараць.
Рабочы,
настала
пара
— перагнаць!
Паўстаньнем ахвачаны
скарбы абшараў.
Ня мілаваць спадчыну,
здаць качагару!
цягні!
Няхай
цягнік,
як слава,
мчыцца —
навальніцай.
Першы ў сьвеце
ўсіх сталецьцяў:
Сьцяг
узьняць
і дагнаць!
Наперад,
раць —
Перагнаць!
Дагнаць і перагнаць!
Менск, 193
