Гэта старонка не была вычытаная
І чую, як шэпча
пасёлак фабрычны:
— Для Беларусі
расьцём, расьцём.
Расьцём для краіны
такой невялікай,
якой мы павінны
ў лагчынах балот
заўтрае клікаць
сталёвай машынай,
узьняўшы няўпынны
дзён сьветлых узьлёт.
Ці-ж мы, маладыя,
ня любім даліну
муроў камяністых,
як гордых скал?
Дні баявыя
авеяць павінны
песьняй віхрастай —
фабрычны квартал!
У шэрым завулку
разносіцца гулка —
і ў цёмныя ночы,
і ў сонечны дзень —
скрогат суровы
машыны сталёвай,
як песьня рабочых,
агнём з грудзей!
