Гэта старонка не была вычытаная
Машына — ня грудзі,
ня зморыцца ў працы,
колы — ня рукі,
ня будуць слабець.
Вечнасьцю будзе
пералівацца
гоманам гулкім
Машынны разьбег.
4
Часта ў надвечар,
вось быццам, як звычай,
Зоранькам шустрым
схіляю паклон.
Сэрца мне шэпча,
таемна ў надзвычай, —
Выйдзем насустрач
вялікіх дзён!
Выйдзем няйначай,
як з песьняй прывольнай,
дружнай грамадай
ў бязьмежжа зямлі!
Многа патрачана,
знойдзена болей, —
знойдзена радасьць
нязнаных хвілін!
5
О, воля юнацтва —
пара захапленьняў;
